Het buurtfeest

We zijn in Arequipa, zuid Peru. Het is 6 uur 's-savonds en wij wandelen door de stad. Bij een mooi kerkje is een uitkijkpunt over de stad en de omliggende vulkanen. Bruidjes hebben hun foto reportages en wij genieten van het uitzicht.

We horen muziek. We zijn nieuwsgierig en lopen erheen. Er is feest!
Het is 7 uur en er worden mannen ondersteund naar huis gebracht omdat het ene been niet meer voor het andere wil. Zingen kunnen ze nog wel.
We mogen naar binnen van een meneer, het is het buurtfeest van Yanahuara, de wijk, en wij mogen mee feesten!
Het alternatief is een concert op de Plaza door de kerk georganiseerd.

We blijven. Nog wat onwennig staan we naast de bar en het podium de boel te overzien. Niemand aanwezig kan dat nog, lijkt wel. De band speelt toffe plaatselijke Peruaanse muziek. Heel veel mensen dansen.

Er zwalkt iemand naar ons toe: Balzapatrick. Verstaan we. Het lukt hem nog net uit te leggen dat het een reünie buurtfeest is. Mensen die er niet meer wonen komen jaarlijks terug om iedereen weer te zien. Tis een emotionele bijeenkomst om iedereen die zo lang gemist is weer te zien. Ook om te horen wie er zijn overleden sinds de laatste reünie. Maar nadat daarbij stil is gestaan is het tijd voor feest.
Muziek. Bier. Barbeque.
Dansen en drinken maar.
Wij komen er niet onderuit. Fey wordt telkens door een heel enthousiast dansende 60 jarige meneer ten dans gevraagd. Zijn blijdschap is groot als ze er eindelijk op in gaat.
Er zijn ook veel vrouwen die willen dansen. De muziek verandert en de plaatselijke dans is een grote cirkel, handen vast en rondjes springen. Iedereen is blij!

Hugo komt zich voorstellen. Hij werkt als public relations man bij de gemeente en dat doet ie goed!
De rest van de avond vertelt ie ons alles over de wijk, de mensen, zijn relatie met z'n moeder, hoe de wijk verandert door de komst van juppen met Volvo's, maar hoe deze mensen het karakter van de wijk levend houden.

Dat voelen wij ook! Tis echt een fijne sfeer ondanks dat je mensen om ziet vallen zo zat.
Aan het einde van de avond zie ik de mooiste man van het feest. Ik ga naast hem zitten, zeg dat ie de mooiste is en ik graag met hem op de foto wil. Dat veroorzaakt applaus bij anderen en een grote glimlach bij de mooie man.
Hij heet Señor Angel en is 83.

Nadat we van hem ook nog een hele geschiedenis van de wijk horen en Fey de aanbidders van het lijf moet schudden wordt het tijd om te gaan.

We worden uitgebreid geciaot, zwaaien iedereen flink uit. We wandelen Señor Angel een stuk naar huis en zijn ontroerd als hij aanbiedt ons veilig naar de bus te brengen. Dag lieve señor Angel! Dag lieve (ex)bewoners van Yanahuara!
Proost. En dat het karakter van de wijk nog maar vele jaren moge blijven bestaan!