De kloof
2 december 2016 - Colca Canyon, Peru
Sportief doen, bergen beklimmen en afstanden lopen. Das al langere tijd de norm en ik vind het heerlijk!
Nadat we in Machu Picchu met heel veel zweet en moeite de Machu Picchu berg hadden beklommen (super vet! Wat een prestatie!!), was het niet meer dan logisch om in de Colca Canyon ook de meerdaagse hike te gaan lopen.
En dus vertrokken wij vol goeie moed op dag 1 aan de afdaling. Van het dorpje met de prachtige naam 'Cabanaconde' naar San Juan de Chuccho. De kloof is de één na diepste ter wereld! Het uitzicht is zo mooi! Aan de overkant van de canyon zien we de dorpjes liggen waar we op dag twee doorheen wandelen. De berg waarlangs we naar beneden lopen is super steil. Met momenten glijden we stukjes omlaag maar meestal zijn er grote stenen waar je vanaf klimt. De berg hangt soms over ons heen zo steil is het. Jamil, de hostel eigenaar die ons tips gaf, waarschuwde ons goed uit te kijken voor steenlawines en bij aardbevingen snel een veilige plek te zoeken. Zoiets maakt je toch wat alerter :)
Voordat we de kloof in lopen zagen we verderop grote rookpluimen uit een vulkaan komen. Word je ook alert van!
Maar goed, voor de beeldvorming: Fey en ik huppelen als hertjes naar beneden. Zo zijn wij. En tussendoor doen we soms een puzzel of lezen een boek.
En als we in San Juan zijn gaan we op zoek naar een hostel. Maar na een uur wachten in de keuken van een uitgestorven hostel is de enige die bij ons komt kijken een drie jarig jongetje. Daar kunnen we geen hostel bij boeken ;)
Gelukkig hebben we Sandwich de hond. Hij laat ons geen seconde alleen. En als wij eigenlijk een soort van verdwaald zijn wijst hij ons de creatieve route naar een ander hostel. Liefje :)
Dag twee beginnen we zonder al te veel spierpijn en het wandelt fijn. Riolering wordt aangelegd, we groeten ons een ongeluk aan alles en iedereen en genieten van het uitzicht, de kloof en de wandeling. Na weer een afdaling komen we aan bij Sangalle, ofwel Oasis. Super mooie groene zone onderaan de kloof met palmbomen, hostels en zwembaden!
We zijn er!
Twee dagen lang chillen we tot we scheel zien. Puzzelboek is bijna uit, boek ook, de zon verwarmd onze huid en ons innerste. Met de succes wensen van de jongens van het hostel vertrekken wij na twee dagen aan DE klim terug naar boven.
Met een goed ontbijt van rijst en kip om 6 uur s-ochtends, gaan we onderweg. En vier uur later zijn we al boven! Das twee uur sneller dan we zelf hadden verwacht.
Onderweg zijn we weer betoverd door de omgeving. Kolibries zien vliegen. En een soort mini kalkoen die kleine lawines veroorzaakt door in de aarde te pikken.
Wat is de wereld toch mooi!
En Fey: kei trots ben ik op ons <3
Nadat we in Machu Picchu met heel veel zweet en moeite de Machu Picchu berg hadden beklommen (super vet! Wat een prestatie!!), was het niet meer dan logisch om in de Colca Canyon ook de meerdaagse hike te gaan lopen.
En dus vertrokken wij vol goeie moed op dag 1 aan de afdaling. Van het dorpje met de prachtige naam 'Cabanaconde' naar San Juan de Chuccho. De kloof is de één na diepste ter wereld! Het uitzicht is zo mooi! Aan de overkant van de canyon zien we de dorpjes liggen waar we op dag twee doorheen wandelen. De berg waarlangs we naar beneden lopen is super steil. Met momenten glijden we stukjes omlaag maar meestal zijn er grote stenen waar je vanaf klimt. De berg hangt soms over ons heen zo steil is het. Jamil, de hostel eigenaar die ons tips gaf, waarschuwde ons goed uit te kijken voor steenlawines en bij aardbevingen snel een veilige plek te zoeken. Zoiets maakt je toch wat alerter :)
Voordat we de kloof in lopen zagen we verderop grote rookpluimen uit een vulkaan komen. Word je ook alert van!
Maar goed, voor de beeldvorming: Fey en ik huppelen als hertjes naar beneden. Zo zijn wij. En tussendoor doen we soms een puzzel of lezen een boek.
En als we in San Juan zijn gaan we op zoek naar een hostel. Maar na een uur wachten in de keuken van een uitgestorven hostel is de enige die bij ons komt kijken een drie jarig jongetje. Daar kunnen we geen hostel bij boeken ;)
Gelukkig hebben we Sandwich de hond. Hij laat ons geen seconde alleen. En als wij eigenlijk een soort van verdwaald zijn wijst hij ons de creatieve route naar een ander hostel. Liefje :)
Dag twee beginnen we zonder al te veel spierpijn en het wandelt fijn. Riolering wordt aangelegd, we groeten ons een ongeluk aan alles en iedereen en genieten van het uitzicht, de kloof en de wandeling. Na weer een afdaling komen we aan bij Sangalle, ofwel Oasis. Super mooie groene zone onderaan de kloof met palmbomen, hostels en zwembaden!
We zijn er!
Twee dagen lang chillen we tot we scheel zien. Puzzelboek is bijna uit, boek ook, de zon verwarmd onze huid en ons innerste. Met de succes wensen van de jongens van het hostel vertrekken wij na twee dagen aan DE klim terug naar boven.
Met een goed ontbijt van rijst en kip om 6 uur s-ochtends, gaan we onderweg. En vier uur later zijn we al boven! Das twee uur sneller dan we zelf hadden verwacht.
Onderweg zijn we weer betoverd door de omgeving. Kolibries zien vliegen. En een soort mini kalkoen die kleine lawines veroorzaakt door in de aarde te pikken.
Wat is de wereld toch mooi!
En Fey: kei trots ben ik op ons <3
Afdalingen herinner me ik vooral van de tekst: ik doe het niet!
X Mara
Kus liefie!
Zal je 5 december missen ??
Liefs van ons.