Wat een feest!

In Kyrgizie alweer! 
Het werd dus tijd om nog eens wat foto's en video's up te loaden. Zoals dit plaatje hieronder, Joep en een prachtige Iraanse meneer die vol passie de weg wijst.

Kijk vooral ook even bij Video's, krijg je een indruk van wat we hier meemaken!

Tadzjikistan is voorbij, dat ging redelijk vlug. Na Iran waren we in Dushanbe, de hoofdstad. Nadat ik daar eerst ziek, en daarna weer een soort van beter werd, gingen we met onze couchsurf vriendin Mae en haar vriendinnen mee naar Khorog, in het zuiden, aan de Afghaanse grens. Dat was zo'n dingetje, aan de Afghaanse grens zijn. Dat klinkt spannend, dat was het niet. Al zijn er natuurlijk wel spannende verhalen, over de Taliban die weer sterker wordt, enzo. Maar de sterkste verhalen kwamen van reizigers. Zoals een Amerikaan die na heel veel moeite zijn Afghaanse visum had gekregen, toen de grens over ging, na 45 minuten terugkwam in Khorog en zei: Ik ben in Afghanistan geweest! Afstrepen van het lijstje! Of de Chinees die het aanraadde erheen te gaan, maar vervolgens vertelde niet langer dan een uur buiten zijn hotel te blijven...

Nee, wij bleven aan de Tadzjiekse kant van de grens. Daar was genoeg te beleven. We zijn in de Wakhan vallei van dorpje naar dorpje gegaan. Daar zijn allerlei homestays, dus we sliepen bij familie's thuis, op matrassen op de grond, in prachtige Pamir huizen met traditionele wandkleden en prachtige dakramen.

We zijn door de prachtige vallei gaan wandelen van dorp naar dorp, en dat was heeeeeet! En mooi. En gezellig. En zwaar, want m'n backpack is wel iets opgeruimd, maar toch nog zo'n 17 kg, plus andere rugzak zit je zo nog aan de 23 kilo om te sjouwen. Maar het was tof, goed om te doen, en lang niet zo erg als toen die afdaling van die berg bij Teheran!

Onderweg werden we vergezeld door Kamila, onze vriendin uit het eerste dorpje. Later ontmoetten we veel andere reizigers, zoals Elise, Bernard en Sara uit Frankrijk, Nicola uit Chili, Francois uit Canada, Thanos uit Griekenland, Ivo uit Noorwegen, Mark uit Engeland, Barbara en Dario uit Argentinie, Sally uit de VS en Hagar en Noa uit Israel.

Soms gingen mensen uit deze groepen ook samen op reis, en dan heb je een heel leuk samengeraapt zooitje. Zo waren wij met de Argentijnen, Israeli's en Amerikaanse bij Karakul, het mooiste (en hoogtste) meer op aarde. 

Het was zo fijn en feestelijk om met hun een Israelische maaltijd te eten, te vieren dat iemand de Joden ooit had aangevallen maar dat het niet was gelukt. Een goed begin van een heerlijke avond, iedereen mocht zijn lievelings viering verkopen aan de anderen. Joep en ik hebben samen vol passie Sinterklaas verkocht, zonder Zwart Pietje, maar met surprises en gedichten. De kans is groot dat Argentinie, Amerika en Israel binnenkort ook Sinterklaas gaan vieren. En bereiden jullie je maar vast voor op Thanksgiving, Drie koningen op z'n Argentijns en Chanoeka. Het is namelijk super logisch om feestelijke dingen te vieren, waar ze dan ook ter wereld vandaan komen. 

Nu zijn we in Osj/Osh, Kyrgizie. Om hier te komen hebben we allerlei avonturen meegemaakt die Joep in zijn prachtige vertelkunst op de computer zal zetten. En nu weer op zoek naar nieuwe feesten en partijen :)