De grens veroverd door Joep en Marieke

Joep en Marieke worden wakker. Familiair zegt Marieke goedemorgen tegen Joep. Marieke vlijdt zich neer en begint haar krachtoefeningen. Onzeker kijkt Joep op, wat heb ik toch een sterke en succesvolle zus denkt hij. Marieke is namelijk niet alleen een sterke vrouw maar ook ontzettend goed in haar werk! 

Marieke trekt haar prachtige zwarte rok aan die soepel om haar billen past. Joep steekt zich zoals gewoonlijk in een duur pak. Hij voelt zich direct al beter. Onze reis is eigenlijk heel goed gegaan zegt Joep. Alleen maar lekker weer. Klopt antwoord Marieke, heb jij tot nu toe ergens een jas gemist? Later op de dag zou blijken dat Joep en Marieke wel een jas gaan missen!

 "Vandaag gaan we naar kyrgizistan" zegt Joep.'HET IS KIRGIZIE' antwoordt Marieke woedend. "Zelf noemen ze het kyrgistan of weet je weer beter' zegt Joep villein. Marieke werpt hem een boze blik toe, die Joep handig uit de lucht haalt. Laten we gaan ontbijten zegt hij!

Ze begeven zich naar de ruime eetkamer waar een prachtige familie op hen wacht. "Wat fijn dat jullie hier zijn. We hebben heerlijk brood voor jullie gemaakt. En melk-thee met heel veel zout waar je zelf boter in kunt doen." zeggen ze in het tadjiek. "Zoute thee, bah!" zegt Joep woedend. Maar zoute thee soep lijkt me wel lekker zegt Marieke. Zo kun je het ook zien denkt Joep en liefdevol kust hij de vrouw des huizes op de mond. Dank je wel zegt hij. Jaloers kijkt de heer des huizes toe. Maar wat kan hij doen tegen zo'n succesvolle man gekleed in een prachtig duur pak. De vrouw des huizes slaat Joep in zijn gezicht. 'Haha' denkt Marieke, dat zal hem leren de viespeuk!

Na het heerlijke ontbijt lopen Marieke en Joep naar de snelweg. Het is koud, maar gelukkig zijn ze warmbloedig. Na een uur langs de snelweg gepuzzeld te hebben komt de eerste auto langs. Twee grote dure auto's zelfs van een succevol toerisme bureau. Onzeker stappen Marieke en Joep in. Zoveel succesvolle en knappe mensen. Hoe moeten we ons een houding geven tegenover hen denken ze. Maar de knipoog van de chauffeur naar Marieke lost alle spanning op. Hoewel, boos kijkt Joep uit het raam!

Joep en Marieke komen aan bij de grenspost. Prachtige bouwketen zijn opgebouwd hoog in de bergen aan de tadjiekse grens. Bewoond door prachtige soldaten die leven bij min 10. Waar is onze jas denken Joep en Marieke. De chauffeur zegt dat aan de kyrgizie kant van de grens ook succesvolle taxis zullen zijn. Liefdevol nemen ze afscheid. In een fijn zonnetje lopen Marieke en Joep langs de slagboom op weg naar Kyrgistan. KIRGIZIE!

Als ze even aan het wandelen zijn komt er van voren een dichte mist opzetten. Wat een romantisch beeld denken ze nog. Even later begint het te sneeuwen. En te hagelen. Waar is onze jas is ondertussen het enige wat ze nog kunnen denken. Dan komt er een prachtige moter aan rijden. Met eveneens een succesvolle chauffeur. Hij is gekleed in een duur en mooi zwart geel motor pak. Als hij zijn helm afzet verschijnen zwarte krullende haren. Even lijkt Marieke flauw te vallen. Maar ze herpakt zich. Hola chico zegt ze. Ik spreek alleen nederlands zegt hij. Marieke voelt zich afgewezen! 

Waar gaan jullie heen vraagt de motorrijder. Naar de grens zegt Joep zelfbewust. Maar dat is nog 20 kilometer! Woedend kijkt Joep hem aan en denkt, ik heb een hekel aan slecht nieuwsbrengers. Marieke is positiever. Liefdevol zegt ze tegen de motorrijder:"O, we hebben al twee kilometer gelopen. Die hoeven we in ieder geval niet meer af te leggen." "Woest zegt Joep tegen haar: "het sneeuwt, ik heb 30 kilo bepakking, waarvan 20 van jou. Het is allemaal jouw schuld!"

Marieke en Joep lopen verder door de hagel en kou. Dan treffen ze ineens een prachtige boerderij aan hoog in de bergen. Een mooie familie wacht daar op hen. Het is alsof ze thuiskomen, zo liefdevol worden ze onthaald. Er wordt eten bereid en samen nuttigen ze een maaltijd. Dan laat de heer des huises hen een gastenboek lezen. Jaren lang hebben succevolle mensen hier onderdak gevonden. Onzeker kijken Joep en Marieke elkaar aan. Zijn we het wel waard om hier in dit gezelschap te zijn! 

Dan horen ze een auto naderen. Als een pijl uit de boog rent Joep naar de weg waar een prachtige witte auto aan komt rijden met echte velgen. We zijn gered! Woedend zwaait het gastgezin hun uit. Jullie hebben je thee nog niet opgedronken roepen ze achter de auto aan! 

Zo komen Marieke en Joep aan bij de Kyrgizische grens. Wil je hier blijven wonen vraagt de grensbeamte liefdevol aan Marieke. Familiair kijken Marieke en Joep elkaar aan. Al die onzekerheid bleek niet nodig want we zijn ontzettend succesvol en aantrekkelijk met onze smaragd groene ogen!