De gevangenis

Lieve lezer,

je zit vast voor moord. Omdat je een ontembare agressie hebt op het moment dat je erachterkomt dat je vrouw is vreemd gegaan. Je zit vast voor een gewapende diefstal of voor een ontvoering. Je zit meer dan 10 jaar in de gevangenis. Tussen andere schuldigen of onschuldigen mannen. Ben je gevaarlijk?

Lieve lezer,

je komt binnenlopen in deze gevangenis als bezoeker. Voor je zitten 200 gevangene. Er is een bewaker. Ben je bang?

Wij zijn met een vrouwen kerkclub naar de gevangenis in mzimba gegaan voor een bezoek en om zeep en tandenborstels te geven. Omdat we msungu's zijn mochten we met de hele groep (ongeveer 13 vrouwen, wij en een pastoor) naar binnen. 

Buiten zater bewakers een spelletje te doen. Ze bekeken onze meegebrachte spullen, vroegen of we onze telefoons wilde achterlaten en mochten daarna naar binnen. (als ik gewild had had ik mijn zakmes mee kunnen nemen)

Binnen werden eerst onze namen opgeschreven en vervolgens liepen we door een open deur. Er stonden vier mannen in witte shirts met een witte broek een beetje schoon te maken. Ze begroeten ons heel vriendelijk, zoals iedereen in Malawi. We liepen een gang door, een deur naar buiten, en voor ons zaten 200 gevangenen in witte shirts, met witte broeken in rijtjes op ons te wachten. Ze praten zachtjes met elkaar. 

Onze groep mocht op een aantal stoelen plaatsnemen zodat we uitkeken op alle gevangene die weer uitkeken op ons. De enige bewaker liep voor de groep gevangene en zei een paar woorden. De gevangenen antwoorden eensgezind het antwoord. Deze formule werd nog een paar keer toegepast. Daarna deed de pastoor een korte preek waarop alle gevangene op vaste tijden eensgezind antwoorden. De pastoor vroeg Marieke en mij naar voren te komen. We moesten ons voorstellen. We zeiden wat in timboeka, we wenste hun succes en alles was goed. De pastoor praatte verder. Iedere keer als sommige gevange wat praten met elkaar werden ze door de rest tot stilte gemaand. Ik heb me zelden zo veilig gevoeld als daar....

Het bezoek eindigde met een vraag van de bewaker aan de gevangene wat er allemaal in de gevangenis miste. Dit werd voor ons vertaald en daarna werd gezegd dat ze zo dankbaar waren en zich gezegend voelde dat we langs waren gekomen. Later die dag hebben we 10 grote bakken gkocht voor ze waar ze water in kunnen doen. De hele gevangenis had er nu maar 3.

Ik denk dat hier heel mooi zichtbaar is hoe extreem vriendelijk en gastvrij men is, hoe je hier als witte man onthaald en bejubeld wordt, en ook dat niet alleen mensen maar ook overheidsinstanties niet bang zijn om te vragen of je ze kunt helpen. 

Om hier meteen iets van de leren. We hebben in Malwi een heel sympathieke intessante man ontmoet die zich inzet voor vrouwen, kinder en homorechten in Malawi. Hij vroeg niet om geld, maar wel om organisaties en mensen die hem kunnen ondersteuenen met kennis en als vrijwilliger. Ken jij organisaties die dit doen? Wil je ons dit laten weten, dan brengen we hen in contact en zijn veel mensen geholpen.