moeder aarde

In het noorden van Ethiopie bezochten we de oudste kerken ter wereld. Uit rots gehakte gebouwen van meer dan twintig meter hoog. De kerken bestaan hier al eeuwen te midden van rode gebarsten aarde, bewoond door volken die al even lang leven van een beetje landbouw en vee.

Terwijl wij deze verdroogde grond bezoeken, waar het al sinds september niet mee geregend heeft, lezen we over een hongernood in Ethiopie die miljoenen mensen op de vlucht heeft doen slaan. De pezige lijven van de mensen die hier wonen en de talloze bedelaars laten zien hoe zwaar het gevecht om hier voedsel te laten groeien is. Dit alles is nog verergerd door de klimaat verandering waar wij tijdens onze reis ook vaak indirect over horen. Bijvoorbeeld in Malawi waar het regenseizoen al een aantal weken op zich laat wachten en waar het dan plots zoveel regent dat dorpen en akkers weg spoelen.

We vertrekken naar Shashemene,  het aan de Rastafari beloofde land Zion. Het land is groen en vruchtbaar, vol met dieren, bossen en akkers. Zelfs nederlandse bloemenkwekers hebben hier grond toegewezen gekregen. (niet tot ieders blijdschap omdat de enorme kassen met gif de grond vervuilen en teveel water aan het meer onttrekken. Maarja, het bedrijf en de politici die ze hebben toegelaten zullen vast veel verdienen) We trekken op met een tweede generatie Jamaicaan die ons uit vriendschap mee op sleeptouw neemt in de omgeving. Tijdens een regenbui bezoeken we een heet water bron omringt door bergen en bossen. Hier mediteren we volgens de principes van de Rastafari en lijkt de wereld inderdaad op Zion.

Deze Jamaicaan vertelt dat er helemaal geen hongersnood is, maar dat het verhaal verzonnen is door de overheid om hulp te krijgen. Ethiopie kan namelijk genoeg voedsel verbouwen voor iedereen in het land, en zelfs voor heel Afrika. In deze prachtige omgeving lijkt dit verhaal aannemelijk, maar denkend aan de droogte waardoor we gekomen zijn neem ik aan dat dit verhaal niet opgaat voor andere delen van het land.

Tijdens onze reis in Afrika zijn we veel grote steden, veel gulle en gastvrije mensen en veel lekker eten tegengekomen. Daarnaast hebben we veel verhalen gehoord over dat het leven zwaar kan zijn. We hebben mensen zien bidden en bedelen voor een betere toekomst. Toen ik hoorde dat het dagbudget van mij gelijk is aan het maandsalaris van sommige gezinnen schrok ik. Deze mensen hebben niet per se honger, want ze kunnen eten van hun eigen akker, maar ze hebben niet genoeg geld voor school of voor tegenslagen als ziekte en misoogsten.

Wat is armoede?
Denkend aan de rode gebarsten aarde heeft armoede vooral te maken met overgeleverd zijn aan de wereld om je heen. Is deze wereld overvloedig dan zijn er weinig zorgen. Is deze wereld hard dan is het leven dat ook. Toch leven er mensen onder de verschroeiende zon al langer dan de kerken bestaan, en doen ze dit min of meer op dezelfde manier.  Sommige jongeren willen naar school omdat het ze kan leren de wereld om hen heen te veranderen. Een man die we ontmoette bracht met pasen een brood naar mensen die arm waren. Zijn dochter van 10 verbeterde hem: "die mensen zijn niet arm, je bent arm als je hersenen hebt, maar ze niet gebruikt.' Niet alleen het klimaat is aan het veranderen, maar iedereen die niet arm is zal in de toekomst ook niet meer hetzelfde leven leidden. 

Nu zijn we in Iran. Het land bekend van sluiers en dichters. Wij waren op een verjaardagsfeest van een meisje dat 21 werd. De dames zagen eruit alsof ze rechtstreeks uit Geordie shore kwamen. How is that for a change.