Profvoetballers en zure regen

We zijn in Kigali, hoofdstad van Rwanda. We proberen in het centrum een kroegje te vinden, dat blijkt nog knap lastig! Uiteindelijk is er dan een bar, met een mooi uitzicht over de dalen die de bergachtige stad kenmerkt. Zo mooi, al die lampjes!

Joep begint een gesprek met een jongen die naast ons zit. Hij schuift aan en we proberen elkaar te begrijpen, wat met een paar woordjes Engels/Frans/Swahili en Kirwanda nog niet zo makkelijk is. We begrijpen dat hij profvoetballer is. Hij nodigt ons uit naar een wedstrijd te komen. We zijn zo verbaast dat dit soort ontmoetingen hier zomaar gebeuren! Stel je voor: Van Persie die in de Opera zegt: gezellig, kom eens langs!

Gisteravond zijn we bij Sef, zo heet hij, thuis geweest. Hij woont prachtig. Het is een verlegen menneke van 22. Vrijdag gaan we hem mogelijk in actie zien, dan speelt hij een wedstrijd, als we elkaar goed hebben begrepen!

Toen we zaterdag naar een galerie waren waar een folklore dansvoorstelling werd gedaan (die overigens echt prachtig was!!), stond ik ineens met de nummer 1 van het Rwandese tennis te kletsen. Hij was wat bereisder dan Sef, en iets beter in Engels, en ook iets minder verlegen. Hij stootte meteen zijn buurman aan: de nummer 1 judo van Rwanda. Of ik ook sportief was. Nou, ontzettend atletisch inderdaad :)

Het blijft bijzonder en leuk en fijn hoe geinteresseerd mensen zijn in het ontmoeten van andere mensen. Zoals wij. Mzungu's (witten). Vragen als: "klopt het dat jullie land hebben veroverd van de zee omdat God jullie te weinig land heeft gegeven?" hebben we vaker gehoord. Op de een of andere manier moeten we onze geografische/aardrijkskundige kennis wat oppoetsen en zodoende zitten we ons nu af en toe bij te scholen op onderwerpen als 'El Niño en zure regen.

Toen we de grens overstaken tussen Tanzania en Rwanda gingen we hardop benomen wat het verschil was tussen beide landen. We begonnen voorzichtig: best een goed wegdek. Hee: lantaarnpalen! Volgens mij heeft bijna iedereen hier hele schoenen aan. Mensen zien er wel schoner uit. Kleding is bijna altijd heel. Maar dichterbij Kigali werden de verschillen groter. Veel mensen hebben hier enorme telefoons. Kleding is vaak chique of gewoon net zo hip als in Europa. Dikke auto;s. Zelfs stoepen langs de kant van de weg. Elke middenberm netjes vol met palmbomen. We zien nu, een week na aankomst, dat er een straat achter de hoofdstraat gewone straatjes zonder wegdek zijn, kinderen op blote voeten lopen en er ook veel meer zwervende/bedelende kinderen zijn dan in Malawi en Tanzania bij elkaar. 

Vergelijken is niet makkelijk, al helemaal niet zo vlug, en misschien ook niet nodig. Maar verschillen zijn er. Dat merkten we ook nu we hier contact hebben met een groep dansers/acteurs/tv mensen. Feest! Karaoke avonden volgen elkaar op en feesten tot 10 uur de volgende ochtend vinden ze heus niet gek. Wij wel want de vreemde bacterien hebben helaas toch de kop op gestoken en zo worden wij soms gedwongen ons niet te ver van de wc te wagen. Dat wil zeggen: Joep heeft duidelijk het zwakkere geslacht en ik ben met verve Zuster Kiki. En dat doe ik graag! (Ps mama, buikgriep is geen reden om een ambulancehelicopter te sturen, toch vriendelijk bedankt!)

Na een week Kigali wordt het weer tijd voor nieuwe avonturen. We gaan meer van Rwanda zien. Maar omdat het zo een piepklein landje is, kunnen we gewoon 4 dagen de hort op en vrijdag weer terugkomen om met onze 'vrienden' voetbal en karaoke te beleven:)

Zoals wel vaker: allemaal ervaringen die ze ons nooit meer afpakken! 

Ok Doei!