Viva la revolución!
11 augustus 2016 - Santa Clara, Cuba
En dan zitten we ineens in Cuba.
Dat je toch vanuit Kirgizië zo door kunt vliegen naar Havana is goed geregeld, en nog goedkoper dan vanuit Nederland ook!
En zo begon onze laatste etappe 'samen', deze fantastische reis. Landen op het vliegveld José Marti. Al in de slurf van het vliegtuig daalt de warme deken van tropische lucht op ons neer. Zweten krijgt weer een nieuwe dimensie, zo is het sinds Malawi nooit geweest.
Uit het vliegveld waait ie m'n neus in: de geur van Cuba. Dat is zoet van fruit en bloemen. Verstikkend van de uitlaatgassen van heel antieke auto's. Warm van de tropische hitte. Die combinatie is uniek en heerlijk en ik voel me thuis.
Overal rijden de prachtigste auto's. Overal zijn palmbomen. En een andere herinnering borrelt op: de kleding. Strak strakker strakst. En bloot.
Heel snel na aankomst weet ik weer wat ik hier zo tof vind. Je mag zijn wie je bent. Mensen veroordelen op hun uiterlijk: dik of dun, groot of klein, zwart of wit, het gebeurt hier echt veel veel minder. Wat wel gebeurt is dat je op straat loopt en elke twintig meter hoort hoe mooi je bent. Of een willekeurig onderdeel van je lichaam. En mooi kan ook door heel veel andere woorden worden vervangen. Zo maar een greep uit het arsenaal dat oneindig lijkt:
"Wow! Jij hebt heupen om te baren!"
"Ik zag je en ik hield van je. Van alles aan jou." (eerste zin die werd gezegd)
"Zie die benen! Waar gaan die benen heen?!"
"Ik wil een hapje nemen uit jouw vlees. Je ziet er heerlijk uit!"
"Paard!"
En dit zijn allemaal complimenten. Je moet soms even door de boodschap hen luisteren om te horen dat alles lief bedoelt is. En dan zijn er nog zoveel woorden die ik niet ken en alle fluit en tssss geluiden. Voor veel vrouwen kei vervelend, heel onrespectvol, dagelijkse irritatie. Ik kan er best om lachen en voel me soms ook gevleid. En wat ik mooi vind aan dit systeem is dat alle vrouwen, van alle leeftijden, zich mooi en aantrekkelijk kunnen voelen. Want alle vrouwen krijgen alle dagen zulke complimenten te horen. Het is soms alleen de kunst om het als compliment op te blijven vatten.
En dan de Fidel/Che/Raul leuzen. Indoctrinatie op en top. Maar als je er maar even bent, dan is het mooi om te zien hoe bijna elk viaduct, elke lantaarnpaal, of de zijmuur van een huis is beschilderd met belangrijke zaken die mensen hier al bijna 60 jaar niet mogen vergeten: HASTA LA VICTORIA SIEMPRE! VIVA LA REVOLUCIÓN! CON FIDEL Y RAUL SEGUIMOS ADELANTE! (Tot de overwinning, altijd! Leve de revolutie! Met Fidel en Raul zullen we doorgaan!)
Aanstaande vrijdag wordt Fidel 90. Groot feest in Cuba. Overal verschijnen verjaardag is wensen voor het raam en worden podia opgebouwd. Want Cubanen houden van feest!
Ondanks dat de revolutie 'lukt', zijn de mensen ontevreden, leven veel mensen onder wenselijke standaarden en heerst er honger. Niet in hoeveelheid, wel in variatie. Het is alleen wel lastig om te plaatsen in hoeverre het echt is zoals men zegt want met Cubaanse passie wordt hier over alles alles alles geklaagd. Ook al zoiets heerlijks. Pijn is gruwelijk, hitte is ondraaglijk, liefde onmeetbaar en het leven verschrikkelijk oneerlijk. En na al dat soort mededelingen gaan de heupen los en danst Cuba vrijdag als een grote eenheid voor de verjaardag van "el comandante el jefe, Fidel'.
En wij dansen mee. En gaan dan bijna afscheid nemen want Joep gaat 18 augustus weer naar huis.
Maar dan zal ik zeggen: met Joep in gedachten zal ik doorgaan! Siempre adelante!
Dat je toch vanuit Kirgizië zo door kunt vliegen naar Havana is goed geregeld, en nog goedkoper dan vanuit Nederland ook!
En zo begon onze laatste etappe 'samen', deze fantastische reis. Landen op het vliegveld José Marti. Al in de slurf van het vliegtuig daalt de warme deken van tropische lucht op ons neer. Zweten krijgt weer een nieuwe dimensie, zo is het sinds Malawi nooit geweest.
Uit het vliegveld waait ie m'n neus in: de geur van Cuba. Dat is zoet van fruit en bloemen. Verstikkend van de uitlaatgassen van heel antieke auto's. Warm van de tropische hitte. Die combinatie is uniek en heerlijk en ik voel me thuis.
Overal rijden de prachtigste auto's. Overal zijn palmbomen. En een andere herinnering borrelt op: de kleding. Strak strakker strakst. En bloot.
Heel snel na aankomst weet ik weer wat ik hier zo tof vind. Je mag zijn wie je bent. Mensen veroordelen op hun uiterlijk: dik of dun, groot of klein, zwart of wit, het gebeurt hier echt veel veel minder. Wat wel gebeurt is dat je op straat loopt en elke twintig meter hoort hoe mooi je bent. Of een willekeurig onderdeel van je lichaam. En mooi kan ook door heel veel andere woorden worden vervangen. Zo maar een greep uit het arsenaal dat oneindig lijkt:
"Wow! Jij hebt heupen om te baren!"
"Ik zag je en ik hield van je. Van alles aan jou." (eerste zin die werd gezegd)
"Zie die benen! Waar gaan die benen heen?!"
"Ik wil een hapje nemen uit jouw vlees. Je ziet er heerlijk uit!"
"Paard!"
En dit zijn allemaal complimenten. Je moet soms even door de boodschap hen luisteren om te horen dat alles lief bedoelt is. En dan zijn er nog zoveel woorden die ik niet ken en alle fluit en tssss geluiden. Voor veel vrouwen kei vervelend, heel onrespectvol, dagelijkse irritatie. Ik kan er best om lachen en voel me soms ook gevleid. En wat ik mooi vind aan dit systeem is dat alle vrouwen, van alle leeftijden, zich mooi en aantrekkelijk kunnen voelen. Want alle vrouwen krijgen alle dagen zulke complimenten te horen. Het is soms alleen de kunst om het als compliment op te blijven vatten.
En dan de Fidel/Che/Raul leuzen. Indoctrinatie op en top. Maar als je er maar even bent, dan is het mooi om te zien hoe bijna elk viaduct, elke lantaarnpaal, of de zijmuur van een huis is beschilderd met belangrijke zaken die mensen hier al bijna 60 jaar niet mogen vergeten: HASTA LA VICTORIA SIEMPRE! VIVA LA REVOLUCIÓN! CON FIDEL Y RAUL SEGUIMOS ADELANTE! (Tot de overwinning, altijd! Leve de revolutie! Met Fidel en Raul zullen we doorgaan!)
Aanstaande vrijdag wordt Fidel 90. Groot feest in Cuba. Overal verschijnen verjaardag is wensen voor het raam en worden podia opgebouwd. Want Cubanen houden van feest!
Ondanks dat de revolutie 'lukt', zijn de mensen ontevreden, leven veel mensen onder wenselijke standaarden en heerst er honger. Niet in hoeveelheid, wel in variatie. Het is alleen wel lastig om te plaatsen in hoeverre het echt is zoals men zegt want met Cubaanse passie wordt hier over alles alles alles geklaagd. Ook al zoiets heerlijks. Pijn is gruwelijk, hitte is ondraaglijk, liefde onmeetbaar en het leven verschrikkelijk oneerlijk. En na al dat soort mededelingen gaan de heupen los en danst Cuba vrijdag als een grote eenheid voor de verjaardag van "el comandante el jefe, Fidel'.
En wij dansen mee. En gaan dan bijna afscheid nemen want Joep gaat 18 augustus weer naar huis.
Maar dan zal ik zeggen: met Joep in gedachten zal ik doorgaan! Siempre adelante!
Ik daarentegen sta richtig te popelen om je in mn armen te sluiten.
Tot in BA mi amor en amorsito Joep, voor nu geniet ze! niet zo maar, maar ontiegelijke, onmeetbaar, oneindig veel.
kus
Ik ben ook al aan t aftellen , nog 61 dagen en dan gaat ons Zuid Amerika avontuur ook beginnen ! Dus ik hoop tot gauw!
Natte spetterkus voor jullie alle2!
feest vandaag! wat zullen jullie ervan genieten!
hasta la vista!
geniet van de samba en de rumba.....iets voorzichtiger van de rum!
Ik ben heel benieuwd naar het verslag van vandaag, want zelfs voor jou, marieke, wordt dit het eerste revolutionaire feest in je thuisvoel-land toch?
Ik hoop dat jullie hier samen weer volop van gaan genieten,
heb je in Trinidad die troubadour nog gezien
uit het filmpje van ton en carla?
y por hoy: buenas dias de fiesta completamente y
esta noche andar dormir a la hora
la Madre chico
Wat stoer zeg. Enorm veel Rescpect voor jullie. Vol bewondering lees ik jullie reis verslagen en bekijk ik de video s. Ik wens jullie nog heel veel plezier. Dikke knuffels.
Nog veel plezier saampjes en feest ze!
xxxxx
1) Het is zo'n vrolijk volk': de meeste bewoners zijn woedend (tekort aan alles, géén uitingsvrijheid, e.d.)
2) 'Zo leuk, die geweldige oude Amerikaanse auto's: een kwestie van pure a'rmoede
3)Fidel Castro en Che Guevara zijn er geliefd': vraag door, en alle frustratie komt naar boven: ouderen voelen zich verraden, jongeren pogen weg te komen naar het buitenland
4) Cuba heeft een lage eco-afdruk': er is gewooon niks anders: fietsen en paarenkoetstaxis 'zijn het meest gebruikte transport buiten Havana
'5) De schaarste komt door de blokkade van de VS': het communimse is failliet, en de eigen regering verzoorzaakt de meeste problemen
6) Ónderwijs en gezondheidszorg zijn zo goed op Cuba': censuur, armetierig en gedateerd resp. afwezige artsen en ontbrekende medicijnen
7) Het is zo lekker goedkoop': Hotels in Havana vragen te veel (150 Euro per nacht). Een staatsauto huren is duurder dan een auto met chauffeur ritselen (€80 /dag).De vaste wisselkoers is in de praktijk € 1 = 1 dollar = 1 CUC, waardoor je als toerist altijd inlevert.
Een mooie en boeiende tijd, met deze misvattingen in je achterhoofd, toegewenst in dit laatste gemeenschappelijke land van jullie bestemming!