Een wereld van verschil en zo vertrouwd

Alweer tweeënhalve week in Argentinië. Alweer ruim een maand zonder Joep en alweer helemaal vertrouwd met Fey!

Na Cuba een spannende reis alleen via Colombia en Peru naar Buenos Aires waar ik twee uur later m'n Feytje na 8 maanden weer in m'n armen kon sluiten.. Kei fijn!
En zo begon weer een heel nieuw hoofdstuk van deze bijzondere reis.

In Buenos Aires had ik een hele gekke gewaarwording: ik voelde me in Europa. Voor het eerst sinds heel lang leek bijna alles weer op "thuis". En daar moest ik meer aan wennen dan alle 'ver-van-m'n-bed' landen. Met een flesje wijn en een kaasplankje op een verwarmd terras tussen alleen maar witte mensen, das raar!

Gelukkig hadden we even een paar dagen om te wennen. Aan het nieuwe land: niet aan elkaar want we konden meteen ons 18 jarig vriendschapsjubileum vieren;)

Toen kon het avontuur beginnen! Op naar super zuidelijk Patagonië. Daar is een mega gletsjer. Die schuift elke dag twee meter naar voren en stort in stukken naar beneden. Hij kraakt, hij scheurt, hij is prachtig en het lijkt of ie leeft! Machtig gaaf om daar een hele dag naar te kijken. 70 meter hoog, als een gebouw van 20 verdiepingen. Als er een stuk valt is dat al gauw zo groot als een auto of vrachtwagen!
Toen hebben we nog een prachtige flamingo wandeling gemaakt en een wedstrijd gedaan met de wind: ondanks alles wonnen wij!

Toen op naar de zuidelijkste stad ter wereld: Ushuaia. Daar is Darwin ooit met z'n Beagle boot langs gevaren en kun je in andere periodes van het jaar pinguïns zien.Wij hebben enorm genoten van het museum van het einde van de wereld. Eeeenig, echt een aanrader.

Na deze avonturen gingen we terug naar Buenos Aires voor een heel tof weekend met Dario en Angel. Angel leerden we in het hostel kennen en nam ons mee uit. Dario heb ik met Joep in Iran leren kennen en was ook net terug van zijn reis. Hij liet ons zijn stuk van de reusachtige stad zien en we hebben heel tof rondgelopen over La Recoleta: begraafplaats waar enorme gebouwen hele families huizen, de overledenen dan. En Evita Peron ligt daar ook.

Toen gingen we naar Rosario, de eerstvolgende stad, 5 uur rijden, wat een afstanden! David, Argentijnse vriend van m'n Homie en nu al helemaal ook van ons, kwam ons van het busstation halen.
Een week later vertrekken we weer, na een fijne tijd met lieve, geïnteresseerde en heel behulpzame Argentijnen. En een ervaring van een heuse Argentijnse barbecue: er werd een hele koe verslonden!
Ook het Argentijns voetbal is ons uitgelegd: central. Das de uitleg. Central. Geen discussie. En zo kochten wij gisteren een fan shirt, vest en armband, want iedereen mag zien dat wij van central zijn. We zijn zelfs het stadion in gesneaked;)

Nu zijn we op weg naar Iguazu, de grote watervallen op de grens met Brazilië en Paraguay. Een fijne busrit van 20 uur gaat ons daar heen brengen.
Op naar nieuwe avonturen in deze heel andere manier van reizen die toch even wennen is, maar samen met Fey weer zo vertrouwd <3